Mijn meest gelezen

donderdag 10 februari 2011

Het laatste vel

Shit! De deur zat al op slot en mijn broek hing al op mijn knieën. Veel te laat bemerkte ik dat mijn voorganger al zijn stinkende best had gedaan. Zo te zien als een op hol geslagen softijsmachine! Met een beetje fantasie kon ik de streperige handtekening van mijn collega ontwaren in de remsporen. Zou hij het zijn geweest? En had hij hier -in zijn niet aflatende ijver om de boel op te leuken- ook een grote zak bemeste tuinaarde opengescheurd? Oh, wat een narigheid. En gadverdamme wat een lucht...

Toen mijn oma Jansen weleens winderig was, deed ze daar heel luchtig over: "Even diep opsnuiven met zijn allen, jongens. Want dan is die stank binnen de kortste keren weg". Maar zoiets was ik hier helemaal niet van plan. Ik wilde hier niet zijn. Opspringen van deze kleverige en veel te warme bril en wegrennen uit deze dampende latrine, dát wilde ik! Daarom gaf ik een ruk aan de rol en had meteen het allerlaatste velletje in mijn hand. Behoorlijk lastig en nog veel meer gênant. De ranzige details zal ik achterwege laten, maar uiteindelijk heb ik mezelf gelukkig kunnen redden.

Aan de dames van de schoonmaak zal het zeker niet liggen; die gaan tot het gaatje. Maar helaas nemen de meeste toiletbezoekers het niet zo nauw met de hygiëne. Sommigen hebben domweg overal schijt aan. En waar zijn tegenwoordig toch die toilettegeltjes met de opvoedkundig verantwoorde teksten gebleven? 'Denk niet bij het laatste vel degene na mij die redt zich wel'. Was dat niet één van de gevleugelde uitspraken van de Dalai Lama?






Follow
Delen? Ja graag!