De ervaring heeft helaas geleerd dat het in werkelijkheid totaal anders gaat. Veel van m¡jn goede ideeën worden achteloos, zonder dank of opgaaf van reden, terzijde gelegd. Alsof de duvel ermee speelt: niemand wil naar mij luisteren. Hier volgen een paar schrijnende voorbeelden uit de praktijk.
Vanwege de bezuinigingen bij de gemeente waar ik ooit werkte, moesten we de koffie -die voorheen altijd gratis was- zelf gaan betalen via inhouding op het salaris. Op vrijwillige basis, want je mocht natuurlijk ook een thermoskan van huis meenemen. Per kamer werd dagelijks een volle kan neergezet en we moesten onderling maar uitvechten wie koffie uit de kan kreeg. Dit ging ongeveer twee weken goed, tot ik bemerkte dat 'niet betalende' collega's stiekem meedronken als ik even weg was.
Mijn plan om de koffie weer gratis te maken en een toiletjuffrouw aan te stellen, om op die manier alsnog een eerlijke vergoeding voor het koffie-gebruik af te dwingen, verdween onderin een la om er nooit meer uit te komen. Ik was zwaar aangeslagen want naar mijn mening was dit het allerbeste idee sinds de uitvinding van het klosje garen. Als beloning kreeg ik een gebrouilleerde arbeidsrelatie met twee collega's.
Laatst ging het met Feyenoord erg slecht: niet alleen op het sportieve vlak maar ook financieel. De verkoop van seizoen-kaarten daalde tot een histerisch dieptepunt en er kwam geen hond meer kijken in De Kuip. Als je opbelde en informeerde hoe laat de wedstrijd begon, kwam geregeld de wedervraag "Hoe laat schikt het u?"
Enkel een paar van mijn adviezen zou de club uit het slop kunnen trekken. En ik heb verstand van voetbal want mijn naamgenoot met dubbel-s speelde nota bene bij Ajax! Om meer toeschouwers te trekken, adviseerde ik o.a. om voortaan een dameselftal op te stellen, om al tijdens de wedstrijd van shirtjes te wisselen en naakte grensrechters in te voeren. Het bleef doodstil aan de overkant. Behalve van de spelers, die tegenwoordig na een belangrijk doelpunt het shirtje over het hoofd trekken -en zo als een kip zonder kop blijven rondrennen- heb ik verder geen bijval gekregen.
Ook mijn suggestie om de naam van de brandweer te veranderen werd totaal genegeerd. Als er met grote letters WEER BRAND op een ladderwagen zichtbaar is, begrijpt men tenminste wat er aan de hand is! Nou vergeet het maar, want dat ging niet gebeuren. In plaats daarvan heeft men juist het tegenovergestelde gedaan: nu is de naam in spiegelschrift op de voorkant van de bluswagens gezet! Welke sterveling begrijpt het nu nog?
Ondanks alle tegenwerking stroomt mijn hoofd nog steeds over. Het voert te ver om alle ideeën die ik bij mijn huidige werkgever heb ingediend te noemen, maar ik wil wel gezegd hebben dat ik ruim twintig kaartjes heb opgestuurd. Zojuist had ik met mijn kamergenoot nog een discussie, want ook hier krijg ik nergens een reactie op. Daarbij vroegen wij ons af waar in godesnaam die ideeënbus in ons gebouw was opgesteld en gingen samen op zoek.
Toen we hem eindelijk hadden gevonden werd meteen alles duidelijk. Het is namelijk een simpel apparaat met een smalle gleuf, een stekker en een rode knop. Klaarblijkelijk zit er ook hier helemaal niemand te wachten op mijn fantastische ideeën.
