'Als ze 'm hebben dan graag kokos.'
'Kokos, nee die hebben ze niet. Nooit gehad ook.'
'Echt wel, ze hebben heus weleens kokos.'
'Nou ik heb er nog nooit van gehoord.'
'Oh, doe dan maar banaan.'
'Hebben ze ook niet.'
'Wat? Hoezo geen banaan? Maar banaan is toch een gangbare smaak?'
'Hoe kom je daar nou toch bij? Er is alleen maar vanille, aardbei of chocola.'
'Nou vooruit dan maar, als ze echt niks anders hebben doe dan maar vanille.'
Alles bij elkaar genomen, heb ik in de loop der jaren al heel vaak de McDonalds bezocht. Zodoende heb ik met álle liefdes in mijn leven -niet één keer maar meerdere keren- een zelfde gesprek gehad: dezelfde woorden, dezelfde zinnen en in exact dezelfde volgorde!
Als enige had de Mac in Wateringen een bedrijfsleider die ze zelf waarschijnlijk ook lekker vond, want daar hebben ze die overheerlijke kokos-shakes nog jaren gehad. Maar ook daar was het ineens over. Ze waren elders 'tijdelijk uitverkocht', daarna gewoon 'uitverkocht' en op het laatst helemaal nergens meer te krijgen. Foetsie! Het ging er bij mij niet in dat de kokos-shakes gewoonweg uit het assortiment waren gehaald. Dat kun je toch niet maken met zo'n prachtig produkt waar veel vraag naar is? Althans van mij dan... Tegen beter weten in bleef ik het daarom gewoon proberen; iedere keer weer. Tevergeefs.
Tót afgelopen vrijdag, bij een bezoek aan de McDonalds in Vlaardingen voor een 'we hebben geen zin om te koken en de kinderen willen spelen'-maaltijd, toen de wereld er opeens heel anders uit leek te zien. Het was koopavond en op zo'n moment is het daar razend druk. Bij binnenkomst is het dus een kwestie van achteraan aansluiten in de rij. Ik ergerde mij er mateloos aan dat de klanten, die vanuit hun comfortabele autostoel in de McDrive de bestelling doorgaven, telkens voorrang kregen boven de gewone klanten die binnen stonden te wachten. Een half uur drentelen in dit hectische kippenhok had mij al stress en een paar stalbenen bezorgd en ik was nog lang niet aan de beurt. Er zijn dagen dat alles lijkt tegen te zitten en dit was zo'n dag.
Al mijn frustraties en irritaties waren opeens als sneeuw voor de zon verdwenen toen ik in de verte een bord boven de balie opmerkte. Waar ik een heel blij en bijna euforisch gevoel van kreeg. Jarenlang was ik door iedereen in mijn omgeving voor gek versleten en nu hing hier ineens het levensgrote blijk van mijn gelijk. Yes, kokos-shakes!
Het was een zwoele zomeravond op de allerlaatste dag van september. Naast het voltallige personeels-bestand bezat ook het merendeel van de klanten om mij heen de etnische kenmerken die in sterke mate gelijkenis vertonen met sommige eilandbewoners van de Antillen. In gedachten hoorde ik het geklingel van steel-drums op de achtergrond en waande mij al helemaal in tropische sferen. Mooi moment om even een fotootje te maken als bewijs aan de rest van de wereld en om mezelf alvast te verheugen op de verfrissende en evenzo goddelijke smaak van de lang ontbeerde kokos-shake. Mmm....
Toen ik eindelijk vooraan bij de balie stond en mijn bestelling mocht doorgeven stortte mijn droomwereld jammer genoeg weer als een kaartenhuis in elkaar. Men wees mij op de sticker die over het bord was geplakt: 'tijdelijk uitverkocht'. Heb ik dat? Ongeveer hetzelfde trieste gevoel bekroop mij ooit, toen ik was aangemeld voor de cursus 'Omgaan met teleurstellingen' en het bericht kreeg dat de cursus helaas niet doorging.
