'Hé Jansen!'
'Who, me? Okay, whatever turns you on.'
'Dat is een tijd geleden Theo, hoe is het nou?'
'I'm an MD, not what you think.'
'Ik herkende je bijna niet meer. Wat ben jíj afgevallen zeg!'
'For a moment there I thought you were a smart lady.'
'Doe nou niet zo flauw man, met dat gekke Engels van je.'
'Oh my God. You're not wearing a bra.'
'Ja, nu is het wel leuk geweest Theo, doe eens normaal en blijf van me af.'
'Female idiots are fun. No wonder every village wants one.'
Dat men in Hugh Laurie, die House speelt in de gelijknamige televisie-serie, een slanke variant van mij herkent verbaast me niet. Hij heeft namelijk een aantal dingen met mij gemeen. Net als ik werkt hij in een ziekenhuis, loopt hij een beetje moeilijk en neemt het soms met scheren niet zo nauw.
Regelmatig verwart men anderen met mij. Bijvoorbeeld een Pieter van Vollenhoven die vergat zijn piano te laten stemmen. Of ene Tjerk Bruinsma, burgemeester van Vlaardingen, op een zoveelste mislukte foto wegens schaapachtig lachen. Of neem nou die Amerikaanse film-acteur, die irritante zelfingenomen lady-killer, die de hele dag rond het Senseo-apparaat drentelt. Of was het nou Nespresso? What else.
Maar zoals ik is er toch maar één; ik ben toch uniek? Hoe kunnen ze me nou verdorie verwisselen met die andere personen? Waar halen die lui toch het gore lef vandaan om zomaar op mij te lijken? Dat zou iedereen wel willen, toch? Maar ik heb ook mijn privacy en ik ben zeker Sinterklaas niet. Behalve aan House heb ik daarvoor aan niemand toestemming gegeven.
Gweldig!Hahha
BeantwoordenVerwijderen