Mijn meest gelezen

zaterdag 4 februari 2017

Een kwestie van geduld

Wie goed oplet kan ’t aan me zien. Na 56 zware jaren van dapper doorkauwen komen de Vlaardingse ijzerkoekjes inmiddels mijn neus en oren uit. Een mooier moment voor de overstap naar dé nieuwe –maar toch al eeuwenoude- smaaksensatie is er dus niet. Nooit eerder heb ik ze gegeten, maar ditmaal moet ik ze snel eens gaan proeven.

Nonnevotten! Als geen ander kan onze Nic oet Mestreech er alles over vertellen. Zo vlak voor Carnaval heeft deze allerleukste bakkersvrouw van het zuiden en omstreken er een complete dagtaak aan. "Ze zijn ronduit niet aan te slepen, en ook de poefelen vliegen bijna de winkel uit. Onze klanten nemen er soms vijftig of meer tegelijk." Het woord nonnevot is eigenlijk plat Limburgs voor de kont van een non. Het is frituurgebak met kaneel en basterd-suiker in de vorm van een strik. Poefelen zijn min of meer te vergelijken met Berliner bollen. Ik geloof haar direct wanneer ze zegt dat ze heerlijk smaken. "Ich krieg d’r allein zoa nutte heng van", voegt ze er nog met een ondeugende knipoog aan toe.

Grif geef ik het toe: ‘nutte heng’ moest ik even googelen. Vreemde talen en dialecten interesseren mij altijd enorm en daarom wil ik ook 'ons eigen' Limburgs goed leren lezen en verstaan. Op een afstand van amper twee uurtjes rijden is Limburg een aanrader voor wereldreizigers met een krappe beurs. En het Limburgs heeft iets schattigs, iets gemoedelijks en bovendien word ik er altijd erg vrolijk van. Maar ik moet ook eerlijk zijn. Om uw opkomend enthousiasme enigszins te temperen geef ik daarom graag een wijze raad: word niet meteen overmoedig. Trap als Hollander nooit in uw eigen valkuil door meteen zelf plat Limburgs te gaan schrijven. Laat dat vooral aan de echte Limburgers over. Don’t go there!

We beperken ons daarom tot het ‘lezen’ van plat Limburgs. Ook niet vervelend, lees maar eens met me mee: 'Es ich neet beater wis dan zou ich dinke dat ich mit unne Turk aan het schrieve woar.' Zeg nou zelf, dit is toch met recht een van de mooiste pareltjes van de Mestreechter Taol? Wat schrijven die Limburgers toch prachtig en beeldend, zo recht uit ’t hart en vooral zo lief. En als ik dan in gedachten haar stem hoor, klinkt dit allemaal wel heel erg sexy. Oh, was ik nog maar tien jaar jonger en liep zij nog maar vrij rond!

Mijn gedachten dwalen af, en daarom snel terug naar het onderwerp. Wordt het niet eens tijd dat de Vlaardingse banketbakkers zich achter de oren gaan krabben en zich realiseren dat het eindelijk eens klaar moet zijn met de saaie ijzerkoekjes, BPM'ers en hazelnootgebakjes? Daar worden wij toch niet vrolijk meer van? Ik hou ook weleens van een feestje, al is het voorlopig maar op een klein bordje naast mijn koffiemok.

Oké, eerlijk is eerlijk. Weliswaar verandert de naam van onze stad gedurende de maand februari in ‘het Buizengat’ en onlangs was de eerste lokale carnavalsvereniging een feit. Maar ondanks deze goed bedoelde initiatieven komt er in Vlaardingen nog geen kinderpartijtje van de grond. Carnaval leeft hier gewoonweg niet. Daarvoor moeten we voorlopig nog in het gezellige zuiden zijn.



Maar daar komt heus verandering in. Ooit zullen de vitrines van onze bakkers ook afgeladen zijn met feestelijke lekkernijen. Zelfs zal de Groen van Prinstererstraat ter hoogte van Nic.Molendijk voor alle verkeer zijn afgesloten. Mensen drommen samen in een lange rij, onder aanvoering van de altijd goedlachse Prins Theo de Achtste, voor poefelen en nonnevotten. Echt wel!

Tot slot nog een bemoedigende knuffel voor de laatste conservatieve Haringkoppen onder ons. Geen paniek, alles zal niet in één klap veranderen. Het zal uw tijd nog wel duren. Keulen en Aken zijn immers ook niet op een dag gebouwd. Het is een kwestie van geduld.


(*) Op 't momint vaan sjrieve en publicere geneet leeve Nic oet Mestreech vaan 'ne welverdeende zonvekansie en daorum steit in 're plaots mevrouw Batse-Toeters oet Mergraote op d'n foto. 



1 opmerking:

  1. Dan hie ff ein reactie van Nic zelf. Die beheurlijk greutsch is das dich euver mien nonnevotte geschreave hubs.
    De litste weake hub ich d'r zoaveul in Mien heng gehad, dat ich d'r ff ein weakske tussche oet mot. Anges goan ich nog druime euver die dinger. Ich mot natuurlijk auch ein bietje aan mich zelf dinke hè ;-).
    Wea wit wear ich noe waal beroemd, Hihi
    Ich ving 't echt 'n geweldig stukske gewoare. Net als al dien anger verhoale trouwens. Allemoal mit de neudige humor. En doe wits, doa is Nic waal van.
    Ich wil alle lui unne geweldige vasteloavend wunsche, en dan eindige wie ver hie in Mestreech zigge;
    ALAAF ALAAF ALAAF
    Groetjes van Nic oet Mestreech

    BeantwoordenVerwijderen