Op een paar butsjes na was alles nog in zeer goede staat want mijn moeder is er altijd heel zuinig op geweest. Als kind mochten we er alleen maar door een ruitje naar kijken. Slechts op feest- en verjaardagen kwam het uit de kast. Na het feestmaal werd het meteen afgewassen en voorzichtig,als een soort pronkstuk, in de vitrinekast teruggezet en het deurtje ging weer op slot.
Zelf heb ik weinig op met duur serviesgoed; ik eet net zo lekker van een mooi bord van de Hema of Ikea. Eeuwig zonde om het dan al twee jaar ongebruikt in mijn huis te laten staan als ik er een ander een groot plezier mee kan doen. Kortom: schoonzus blij, allemaal dezelfde bordjes en schalen erbij.
Vandaag lekker een vrije dag en weinig dringends te doen, dus ging ik vanmorgen gewapend met een groot pak keukenrollen naar mijn huis om het daar allemaal netjes voor het vervoer in te pakken.
Maar mijn zoon had er misschien grote moeite mee dat ik het servies van zijn oma zomaar de deur uit ging dragen, bedacht ik me ineens. En hij kent mijn schoonzus nog amper, dus ook nog eens weggegeven aan een voor hem wildvreemde! In de veronderstelling dat hij boven op zijn kamer was, en een beetje huiverig voor de confrontatie, sloop ik naar binnen...
Betrapt! Uitgerekend stond hij net in de keuken de vaatwasser uit te ruimen. Toen hij mij met al die keukenrollen zag binnensluipen, was zijn enige commentaar: "Zo ouwe, ga jij jezelf vanavond weer eens lekker verwennen?"
Follow
Delen? Ja graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten